Fotocursus of therapie...:-)

Tja, die fotocursus dus. Als huiswerk kregen we op dat we elke dag ongeveer 5 tot 10 minuten foto's moesten maken met de beeld en compositieregels die we geleerd hadden in ons achterhoofd. Oké, moet lukken, 5 tot 10 minuten is niet veel.
Zo gezegd, zo gedaan. Als voorbereiding zorg ik ervoor dat ik altijd de camera bij me heb. Mocht ik iets tegenkomen dat ik graag wil fotograferen, dan kan dat.
Tja, dan is het 's ochtends om 7 uur nog donker als ik naar school ga, dus geen foto's. Lange werkdagen en oudergesprekken maken dat ik ook in het donker naar huis ga. Dus ook geen foto's. Thuis binnen dan maar? Dan blijkt je huis best saai. Ik ben geen fotograaf die dingen bij elkaar gaat zetten om een mooie foto te maken. Ik houd ervan als ik iets moois zie, om dat vast te leggen, zodat ik er nog langer van kan genieten en dat ik andere mensen er ook van kan laten genieten.
Maar goed, het is heerlijk weer, dus als ik wel overdag tijd heb om naar mooie dingen te kijken en er van te genieten, dan kan ik foto's maken.

En dan zie je bijvoorbeeld de ochtendzon op een frisse morgen op de waslijn. Lijn, licht, schaduw, derde verhouding, check. Gewone kleine dingetjes om van te genieten.

In de stad kom je ook mooie plekjes tegen.

En ook op straat, onderweg naar huis. Al rijd ik er eerst een paar dagen langs, voordat ik de moed heb om af te stappen en de mening en gedachtes van mensen om me heen te negeren en foto's te maken van iets moois. Het voelt zo raar, maar het is ook wel goed om te leren. En ik ben tevreden met het resultaat:

Dus, ik leer niet alleen fotograferen, maar ik leer ook uit te dragen wat ik mooi vind en ik leer te kijken naar de mooie dingen om me heen. Fotocursus of therapie 😉