Vesteralen en Lofoten

Donderdag 12 juli

Vandaag gaan we op walvissafari. Als we opstaan is het bewolkt tot het mistige aan toe, maar niet koud. Het waait ook niet echt. Dat is goed, dat scheelt schommelen op de boot.

Rond 8 uur rijden we naar het walviscentrum toe. We moeten ons om kwart voor 9 melden en we zijn liever een kwartier te vroeg dan 5 minuten te laat. We zijn dus ook een kwartier te vroeg. Om half 9 mogen we naar binnen om in te checken. Gelukkig hebben we gereserveerd, want we horen mensen vragen of er nog plek is en dat is er niet.

Dan weer wachten, want om kwart over 9 moeten we klaar staan voor de rondleiding door het Walvismuseum. De rondleiding wordt in 4 talen gehouden, waaronder Nederlands J. Dat is prettig. De dame vertelt erg interessant over de walvissen. We leren echt mooie, nieuwe dingen. Het begin van deze duurbetaalde trip is dus goed. Nu nog zien of we echt walvissen zien. De rondleiding duurt een uur, dus tegen half 11 zijn we klaar. We moeten om kwart voor 11 klaarstaan bij de boot een stukje verder de haven in. We lopen er lekker naar toe.

Eerst moeten we op het lage stuk van de boot verzamelen waar we wat uitleg krijgen over wat waar is en wat te doen als je zeeziek wordt en hoe je reddingsvest aan moet. Daarna mogen we ons verspreiden over de boot. Het is niet zo’n grote boot, dus we worden aan alle kanten heen en weer geslingerd op de zeegolven. We staan een tijdje hoog, maar besluiten dan voor onze magen toch maar beneden te gaan staan. Je slingert daar ietsje minder heen en weer. De 1^e zeezieke was er al voor  we de haven goed en wel uit waren, maar zo gedurende de tijd zie je steeds meer zakjes rondgedragen worden en hoor je steeds meer geluiden klinken van mensen die zich niet zo lekker voelen. Het zicht van de boot is wel geweldig. Je ziet in de verte de bergen tussen de wolken door prikken. Een sprookjesachtig gezicht. Ook zien we kleine papegaaiduikertjes op het water. Hele schattige zwart witte vogeltjes met een fel rood/oranje snavel die iets op die van een papegaai lijkt. De golven zijn flink, dus het heen en weer gaan, gaat flink door. Af en toe ligt de motor stil, er wordt dan met onderwater apparatuur geluisterd of er ergens walvissen in de buurt zijn. Zo zoeken ze een lange tijd en varen we een lange tijd rond. Uiteindelijk wordt er een geluid opgevangen en niet lang daarna hoor je mensen roepen en zie je ze wijzen. Ja, er spuit water omhoog. Dat is een potvis. We varen dichterbij en we zien de bovenkant en het rugvinnetje. Ze zie je de potvis een tijdje liggen tot je ziet dat zijn rug zich bolt, hij gaat dan snel onderduiken en dan komt zijn staart boven water tot hij weer onder is voor een half tot 2 uur. Echt heel gaaf om te zien. Petra is inmiddels wel in de weer met zakjes, maar ook met zakjes kan je kijken naar walvissen en zijn ze nog steeds heel erg indrukwekkend. We blijven nog even in de buurt in de hoop dat hij weer bovenkomt. Dat is niet het geval, maar we zien wel nog een andere. Weer even gaaf. Ze zijn zo groot en het is zo machtig om te zien dat dat mega beest daar zo ongenaakbaar ligt, af en toe wat water spuit en als hij het zat is zijn rug bolt en onderduikt en nog even na zwaait met zijn staart. Nu gaan we toch richting haven, maar onderweg wordt alles nog 1 keer stil gelegd.

Nog 1x mogen we die machtige potvis aanschouwen, maar na een laatste zwaai met zijn staart gaan we echt terug naar de haven. We zijn om 11 uur opgestapt en we stappen om 5 uur van de boot. Wat een tocht! Daar zijn bijna geen woorden voor.

We maken eerst even een kopje bouillon, want we hebben niet veel gegeten en Petra is inmiddels dat wat we gegeten hebben weer kwijt en daarna gaan we op weg naar een camping. We willen een stukje van Andenes af zodat we morgen richting Lofoten kunnen rijden. Dat schijnt heel mooi te zijn. We zijn benieuwd wat ons geniet gedeeltes van de hersenen morgen weer voorgeschoteld krijgen.

Vrijdag 13 juli

Het was een onrustig nog nawiegend nachtje met wind. Maar we worden wel gewoon op tijd wakker met een licht zonnetje. We staan rustig op en genieten nog even van het uitzicht van de bergen in de verte en de zee aan de andere kant op de camping. Een uur of 8 zijn we weer op weg. De weg leidt vandaag richting Moskenes aan het uiteinde van de Lofoten.

De weg slingert zich met recht door het land. Nu eens met zee aan de zijkant, waarin kleine eilandjes liggen of ver weg niks te zien is dan zee en wolken, nu eens met meertjes waarin de bergen weerspiegeld worden, dan weer met stukken bossen, en zo weer met velden, soms velden waar het gras gemaaid is en in van die rollen ingepakt, soms velden zoals de hei met mossen en struikjes. Altijd zijn bergen zichtbaar op de achtergrond. Soms dichtbij, kaarsrecht omhoog, soms veraf met sneeuw op de toppen. Soms met bomen, soms met alleen maar rotsen en grassen. Het weer veranderd even snel met het landschap mee. Soms een zonnetje en dan weer wolken, heel af en toe een spatje regen. Een mooie route die ons laat genieten. We tanken en doen boodschappen bij het grotere stadje Svolvaer. Dit is de grootste stad op de Lofoten eilanden. Daarna slingeren we verder. We eindigen bij de stadjes Hamnoy, Reine en Moskenes. Deze stadjes liggen pittoresk tegen en om de rotsen en het water gebouwd. De wegen zijn smal en we moeten regelmatig wachten om anderen er langs te laten. Even passen en meten, maar wel erg mooi. Stadjes die leven met het landschap en de natuur er omheen. De eerste camping die we tegenkomen ligt in Moskenes. De camping ligt naast de opstapplaats van de ferry naar Bodo. Dat komt mooi uit, want morgen willen we hier blijven en zorgen dat we weer een beetje bijkomen en alles weer wat schoon en opgeruimd is en dan willen we zondag met de ferry naar Bodo.

Vandaag was een dagje met weer een hele mooie rit met vergezichten, natuurblikken en wegen. Fijn om morgen een dagje rust te hebben en alle mooie dingen te kunnen verwerken. Helaas hebben we geen wifi, dus we kunnen niet iedereen op de hoogte brengen. Wie weet na Bodo…

Zaterdag 14 juli

Na een wasmachine gevecht tot een uur of 11 hebben we gisteravond de was nog schoon en droog gekregen. We lagen natuurlijk wel erg laat in bed. We worden dus ook pas om half 8 wakker. Aangezien we vandaag toch niks hoeven staan we nog rustiger op dan normaal. We koken lekker 2 eitjes en genieten nog van het laatste stukje stokbrood dat we gisteren gehaald hadden voor een keer. Tegen 10 uur gaan we even op pad. Het dorpje verder, tevens het laatste dorpje van het eiland, A, schijnt leuk te zijn. We rijden dus verder over het slingerweggetje tussen de dorpjes die tegen de berg en om de zee en fjorden heen geplakt zijn en vinden een parkeerplekje in A. Er is een Norfiskmuseum. Hier hebben ze verschillende huisjes ingericht zoals ze vroeger waren. Vooral de ambachten zoals smid, houtzager, visser, bakker e.d. zijn er te vinden. We kopen een kaartje en krijgen de uitleg mee en slenteren door de straatjes en bekijken de huisjes van binnen. Erg leuk en leerzaam weer. De bakker is favoriet, er komt namelijk een heerlijke geur uit en ze bakken ook echt goddelijke kaneelbroodjes die we niet kunnen laten liggen. Recept zit er bij, thuis op de voor ons goede manier maar eens proberen. Het is een mooi inkijkje in het Noorse eilandleven van vroeger. Na ruim een uur slenteren we terug naar de auto en rijden we rustig terug naar de camping. We zetten alles weer op z’n plaats en slenteren nog even naar de haven, zoeken een aantal dingen op op internet en slenteren weer terug. Het weer is niet echt lekker. Er hangt al de hele dag een dikke mist die zo nu en dan flarden van de bergen laat zien, maar nu gaat het ook wat regenen. Dit stopt niet echt meer. We ruimen de bus opnieuw in en poetsen een en ander, checken de oliestand van de bus en zorgen dat alles weer goed mee kan morgen. Daarna is het echt relaxtijd. We klappen het bed uit en doen verder niks meer. We dutten wat, lezen wat, kletsen wat tot het etenstijd is. Vanavond vroeg naar bed, want we moeten morgen vroeg klaar staan voor de ferry. Dat blijft een spannend iets, ben ik op tijd in de rij om mee te kunnen?

Zondag 15 juli

Het was een roerige nacht. Het regende flink en het waaide ook flink. Daarnaast moesten we natuurlijk op tijd op, dus echt rustig hebben we niet geslapen. Om 6 uur staan we dus op en gaan douchen. We nemen heel rebels, 2 douchemuntjes… Ja, ja en dat op de vroege ochtend. Een beetje verfrist zorgen we dat we kunnen rijden en rijden we naar de rij voor de veerboot. We willen in de rij voor de boot van half 11, maar we zijn nog op tijd en als we beneden komen is er nog plaats in de rijen voor de boot van 7 uur. Wie weet passen we er nog in. Er komt in ieder geval een meneer langs die onze namen opschrijft en waar we bij kunnen betalen. Kopje thee zetten dan maar. De rest doen we dan later wel. Niet veel later komt dezelfde meneer vertellen dat de boot tegen 8 uur aankomt. Dan maar ontbijten. Alles binnen met beslagen ramen, want het regent nog steeds dat het giet. Wachten is toch ook een speciaal beroep denk ik, want echt rustig zitten kunnen we niet. Het lastigste is natuurlijk ook: kunnen we mee of niet? We kunnen het ons eigenlijk haast niet voorstellen, er staan zoveel auto’s.

Maar iets na 8 uur komt de boot aanvaren. Als hij eenmaal ligt gaan eerst de motorrijders eruit, dan komt er een stroom voetgangers en daarna mogen de auto’s. Dan gebeurt er weer een tijd niks. Dan mogen de voetgangers er in. Daarna de motorrijders, en weer een tijd niks. Dan gaan de rijen auto’s er in. Dat gaat echt nooit passen, dat wordt de volgende boot en elke rij lijkt nog langer dan dat er klaar stond, alsof er stiekem auto’s in zijn aangesloten. Maar, dan mogen wij en we passen er nog mooi bij. Yes, dat scheelt weer wachten. Eenmaal boven in de salon krijgen we het toch wat benauwd. Het waait flink en de boot schommelt ook flink. Naar buiten dus maar. Daar is het ook nat, want de boot heeft natuurlijk al een hoop regen en golven gevangen, maar hij vangt ze nu nog steeds. Toch blijven we, want dat kan ons hoofd het beste aan. Zo duurt de tocht van dik 3 uur erg lang. Maar we overleven het, er komt op een gegeven moment land in zicht en dan zijn we niet meer op open zee, dat scheelt veel in de golven en de kou, daarnaast is de regen in ieder geval gestopt, dus dat scheelt water. Rond half 1 meren we aan en mogen we in de auto klaar gaan zitten. We zijn weer aan vaste wal en we rijden weer en het is droog met een heeeeel verlegen zonnetje. De weg leidt ons eerst richting Loding, maar bij weg 17 (naar het schijnt een erg mooie route waar we morgen en overmorgen een stuk van gaan rijden) slaan we af richting de Saltstraumen. Je kan hier naar het schijnt een erg mooi stuk water-natuurspektakel zien. We zullen zien. We moeten wel wachten tot het vloed wordt. Op de camping die 10 minuten lopen van de brug ligt van waar je dit spektakel kan zien wordt verteld dat we vanavond om 10 uur moeten gaan kijken. Nou, vooruit dan maar, dat wordt een latertje. Voor nu zetten we de bus neer, doen een boodschapje en storten neer in ons bed om even een beetje bij te slapen en ons hoofd weer op de rit te krijgen na die geweldige vaart. Eens kijken wat het water ons vanavond brengt…