Zondag 1 juli 2012
Eindelijk is het zover. Alle nachtjes die we nog moesten slapen zijn voorbij en we mogen weg. Voor een voor-we-op-vakantie-gaan nacht slapen we goed. We zijn wat onrustig, maar we slapen wel.
We zijn natuurlijk wel gewoon om half 7 wakker. De zon komt net door de gordijnen binnenpiepen als we besluiten op te staan. We ontbijten nog lekker rustig en worden rustig wakker. Als we ons een beetje gaan vervelen gaan we douchen en verzamelen we de spullen die nog binnen staan en geven we die een plekje in de voor ons gevoel overvolle camper. We hadden een box voor achterop de fietsendrager gehuurd, maar als we die vulden, kregen we de klep niet meer open, dus die hebben we maar weer verwijderd. Met als gevolg natuurlijk dat alles in de bus moet passen. Maar het lukt. We kunnen zelfs gewoon op de achterbank zitten en de vloer is bijna helemaal vrij.
Tegen half 9 zijn we echt startklaar. De tomtom wordt ingesteld op Flensburg aan de grens van Duitsland en Denemarken. Heel optimistisch zegt ie dat we daar om half 3 zijn. Nou ja, hij kan me nog meer vertellen.
De bus loopt soepel en zo verlaten we via de Kennedylaan Eindhoven. Via Nijmegen en Arnhem rijden we met een lekker zonnetje en wat wolkjes naar Enschede en de grens van Duitsland. Daar houden we even een pauze.
Bij het parkeren komt er een meisje aangelopen van een jaar of 18, of ze een stuk mee mogen rijden. Eh.. tja, die vraag hebben we nog nooit gehad, maar ze zien er onschuldig uit en we gaan toch die kant op en we hebben ruimte zat achterin. Nou vooruit, we wagen het erop.
Dus even plassen, een appeltje eten en weer verder.
Ze blijken naar Berlijn te gaan. Zo ver gaan wij niet, maar als we via Hannover rijden, kunnen ze daar een andere lift oppikken.
Al zingend met een lekker cdtje, af en toe op een snoepje kauwend vorderen de kilometers. Het blijft lekker reisweer en het Duitse landschap glijdt langs ons voorbij. Soms wat heuvelachtig met gouden graanvelden, soms wat platter zodat we ons in Nederland wanen.
Voor Hannover stoppen we om lekker te lunchen. Onze lifters gaan op zoek naar een andere lift en wij zetten een paar eitjes op het gaspitje voor een uitgebreide lunch en daarna het fluitketeltje voor een warm kopje thee.
Verfrist en aangesterkt gaan we weer op pad. Ons doel heeft zich iets verder weg gelegd. We willen graag Aabenraa bereiken dat een klein stukje boven Flensburg ligt, maar wel al in Denemarken. Het vlot toch prima, we hoeven niet te koken, want we hebben een heerlijke salade in de koelkast staan en ach we hebben er zin in, dus we gaan lekker door.
Een uur of 5 gaan we ook de grens van Denemarken over en niet veel later ook de snelweg af. Tja, hoe beschrijf je dit landschap? Het heeft dat heuvelachtige met velden zoals in Duitsland, maar de Scandinavische bouwstijl en ruimte. Half 6 rijden we achter nog 3 campers aan de camping op waar ze gelukkig Engels en Duits spreken en ons graag op weg helpen.
Om 6 uur zitten we dus op onze stoeltjes bij het tafeltje onze heerlijke salade te eten. Als toetje een lekker kopje thee/koffie (doorhalen wat niet van toepassing is).
Het is even wennen en zoeken. Waar laat je wat, waar stop je wat, wat heb je voor in de camper nodig en wat kan prima weggestopt blijven zitten tot je op de camping bent. Waar laat je spullen als je op de camping staat, hoe slapen we? Een hoop uit te zoeken. En dus ook nog wat onrust. Maar we zitten lekker in het zonnetje, we zijn op weg en morgen is weer een dag.
Maandag 2 juli
De nacht was er een met draaien en zoeken. Echt lekker ligt het niet, maar we hebben wel eens beroerder gelegen. Het is wel erg rustig op dit campingstukje, dus van herrie hebben we geen last. Wel horen we ’s avonds en ’s ochtends veel vogeltjes. Het is erg vroeg licht, dus we zijn blij met de oogmaskertjes waardoor het iets langer donker blijft.
Tegen een uur of 7 besluiten we het op te geven. Wel hebben we bedacht dat we komende nacht het bed andersom gaan proberen (voor de mensen die zich hier geen plaatje bij kunnen vormen: het hoofd bij het voeteneind en andersom). Het lijkt lekkerder te liggen.
We hebben toch wat geslapen, dus we zien ook weer mogelijkheden van wat waar te leggen en te plaatsen. Zeker nadat we een heerlijke warme, schone douche hebben gehad. Echt nog nooit op een camping zo gedoucht.
Een lekker ontbijtje in het zonnetje en zo trekken we een beetje bij.
Tegen kwart voor 9 zitten we weer op de weg. Alles heeft weer een plaatsje gevonden in de bus en wij ook, dus kom maar op met die volgende kilometers.
Het weer blijft heerlijk. Veel mooie witte wolken en een heerlijk zonnetje dat daar regelmatig tussendoor piept. Niet te warm, een windje, maar ook niet te koud.
We vorderen lekker. Het landschap glijdt voorbij met velden vol graansoorten, mais, maar ook grasvelden met vele klaprozen en andere veldbloemen. Tussendoor vangen we een buitje, maar dat maakt het raam lekker schoon voor foto’s.
We stoppen voorbij Odense voor een lekker bakje koffie en thee. Om dat te vinden moet je overal van de snelweg af. De benzinestations liggen niet aan de snelweg, maar er vlakbij.
Het is echt lekker dat je niet buiten tegen de auto aan moet hangen, maar dat je gewoon lekker op je eigen bankje kan zitten met een koekje of iets anders lekkers uit je koelkast.
Voor Odense zijn we al een brug overgestoken die mooi, groots en wijds uitzicht op het water bood, maar nu na Odense gaan we de tolbrug over die dit eiland met het Kopenhagen eiland verbind. Deze brug is echt schitterend met een geweldig uitzicht. Enthousiast rijden we er overheen en genieten van alle moois. Wat een schitterend land toch al.
Kopenhagen komt tussen de velden door dichterbij en dan komt de tweede tolbrug. Eerst een tunnel (zonder spectaculair uitzicht) en dan nog zo’n brug en dan zien we Zweden. Weer een land verder en al dichterbij Noorwegen.
Na de drukte van Kopenhagen en Malmo stoppen we weer bij een tankstation in de buurt van de snelweg om een lunch te nuttigen en even pauze te houden. Dit is Zweden, dat land waar wij elkaar 4 jaar geleden hebben leren kennen. Wijds, wind, zon, wolken, Zweedse vlaggen, rode huizen.
We rijden vandaag nog zo’n 200 km naar Varnamo. Het landschap wordt steeds den-achtiger. De bordjes met overstekende elanden verschijnen. Dit ziet er bekend uit.
Om een uur of 4 rijden we de camping van Varnamo op. Lang leven de Tomtom en de digitale campinggids van de ANWB. Ach ze stonden ook op de kaart, maar dit is wel makkelijk…J.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten