Maar goed, 's avonds op de bank kijken we er samen naar, en ze lijken echt. We bellen de organisatie die de kaartjes verkoopt en die zegt dat het nummer klopt en dat ze inderdaad op nul euro staan, dus dat ze betaald zijn. We besluiten dus te gaan en er op te vertrouwen dat de kaartjes echt zijn en voor ons.
Vrijdag vertrekken we op tijd naar Amsterdam, want code geel wordt afgegeven voor het weer en we willen niet te laat komen. Een beetje wantrouwig zijn we wel, want wat is het addertje onder het gras?
Netjes op tijd komen we bij de Ziggodome aan. We moeten natuurlijk parkeren en dat blijft altijd lastig in zo'n drukke stad waar constant auto's rijden en iedereen haast heeft. Dan blijven we toch maar 'provinciaaltjes'. De eerste parkeergarage is wel duur, maar die meneer zegt dat je 's avonds snel weg bent en dat we niet dichtbij kunnen staan. De andere parkeerplaats is niet heel veel goedkoper, dus we doen het maar gewoon. De kaartjes hadden we gratis, dus dit maar wat duurder. Daarnaast moet je dan zo snel beslissen wat je doet, je kiest maar iets. Maar het is waar, we komen de garage uit en staan op het plein voor de ingang van de Ziggodome.
Het is nog vroeg, dus we slenteren langs de Arena, langs wat winkels en wat restaurantjes. Eerst lekker wat eten. We krijgen een tafeltje, maar 'jullie krijgen wel de rekening om tien voor half 7'. Prima, we eten nooit lang en we houden van duidelijkheid. We eten rustig, maar zijn het brengen van de rekening ruim voor.
We lopen rustig terug en gaan in de rij staan. Netjes verdeeld naar de ingang waar je de zaal binnenkomt. Grappig hoe iedereen netjes aansluit in de juiste rij en hoe iedereen dezelfde gesprekken heeft over de reclamefilmpjes die je op het grote scherm boven de ingang ziet. Maar de vraag blijft: mogen we gewoon naar binnen....?
En ja, we mogen gewoon naar binnen, helemaal geen centje pijn.
Eenmaal binnen wordt 'het addertje onder het gras' duidelijk. We zitten helemaal aan de zijkant van de zaal, daar waar je achter het podium kan kijken en alleen het voorste gedeelte van het podium ziet. Ach, een kniesoor die daar op let, we hadden hier ook niet kunnen zijn, en alles niet kunnen zien. Ook wel grappig om iets te kunnen zien van achter het toneel.
Na verloop van tijd loopt de zaal vol. Ons vak blijft nog redelijk leeg, dus zodra de voorstelling begint zie je ons hele vak tegelijk opstaan en opschuiven naar het midden, zodat je blik op het podium een stuk beter wordt.
Een wervelende, ontroerende, swingende show vol herkenning, herinneringen en luidkeels meezingen. De grote namen staan er, maar ook wat minder bekende namen die zeker niet onderdoen voor die grote namen. Echt twee en een half uur genieten.
Wat opvalt is dat er mensen om je heen zitten die de hele show als een zoutzak uitzitten. Je vraagt je af, of ze het wel leuk vinden. Of andere mensen die de hele show bezig zijn met hun mobieltje. Ongeveer elk nummer wordt opgenomen en doorgestuurd, er worden foto's gemaakt en doorgestuurd. Mensen zitten te appen of lopen de hele tijd heen en weer om drinken te halen. Zo apart, de een ziet alles door een scherm en mist de rest door het kletsen met mensen buiten de Ziggodome, de ander zit erbij, maar je vraagt je af of hij/zij het meekrijgt, en weer een ander zit meer buiten de zaal, dan binnen. Is dat dan je avondje uit? Wij hebben de kaartjes dan gewonnen (Petra denkt dat ze ze bij de Margriet gewonnen heeft) en zijn dus gratis binnen, maar verder is een kaartje echt duur. Je zou toch zeggen dat je dat geld toch wel beter kan besteden dan.
Ach, wat maakt het ook uit. Wij hebben meer dan genoten van al dit muzikale geweld en zijn zeker van plan om weer vaker naar het theater te gaan. We waren vergeten hoe ontzettend heerlijk we dit altijd vonden. Maar gelukkig bestaat toeval niet en zijn we weer gewezen op dat waar we van genieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten