En nu mogen we dus. Nou ja, nu..., pas aan het einde van de middag, want de boot vertrekt pas om half 9. Gelukkig mogen we al inchecken vanaf 5 uur.
Maar ja, Rotterdam is nou niet bepaald een wereldreis, dus de dag sleept zich voort van klusje, naar bezigheidje, naar klusje.
Aan het eind van de ochtend komen de ouders van Petra, want die zullen de eerste tijd in ons huis zijn. Dat breekt de dag en geeft afleiding. Rond half 2 zijn we er klaar mee en gaan we op weg. Op ons dooie akkertje tuffen we naar Europoort. De vooraf aangegeven aanwijzingen kloppen perfect. Verrassend is het wel dat Engeland nog maar 1 km verwijdert blijkt van Europoort. Dachten wij toch dat we de hele nacht moesten varen 😉.
Maar goed. We melden ons bij een erg vriendelijke meneer die ons van de benodigde pasjes en papieren voorziet en statie 1 is genomen. Aangezien het half 4 is en we vanaf 5 uur op de boot mogen sluiten we aan in de douane rij.
We lezen wat, kijken rond en niksen tot we weer een statie verder mogen. Paspoorten en wij zijn goedgekeurd. Check. Volgende statie is de auto het enorme schip in. Via een lange arm rijden we naar verdieping 7 van het schip. Minutieus worden we gewezen naar het plaatsje waar de auto moet staan. Aangezien vele mensen dat bijna tegelijkertijd doen is het fijn dat we voor de vakantie wat afgevallen zijn, want de autodeuren kunnen ongeveer een centimeter of 10 open. Dat belooft nog wat als we weer na huis gaan na 4 weken uit eten... Maar zo gezegd zo gedaan. Op naar verdieping 10 waar onze 'suite' zich bevindt.
Het kamertje valt mee. We installeren ons en gaan op verkenning over het schip. Eten mogen we straks op verdieping 8, Starbucks op 9, het 'sundeck' op 12. Klinkt sjiek, maar je kan gewoon naar buiten over de railing hangen. Wel is daar een bar waar veel mensen biertjes, cocktails en wijntjes bestellen, maar aangezien ons hoofd het met de lichte schommelingen van de boot al moeilijk heeft houden wij het maar bij Starbucks.
Verschillende mededelingen worden rondgestrooid in het Nederlands, Engels en Duits. Mocht je de eerste gemist hebben, dan luister je naar de andere taal. We genieten van het zonnetje en het zicht op de meeuwen en hoe knap alle vrachtwagens naar binnen gemanoeuvreerd worden.
De zon zakt en geeft de haven iets romantisch. Tegen 9 uur, nadat wij al wel 10 keer gedacht hebben dat er nu toch echt geen vrachtwagen meer bij zal passen, is de boot echt vol en gaan we echt.
We varen een mooie zonsondergang tegemoet en als we echt op zee zijn, gaan wij lekker onder zeil.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten