Wat is daar aan de hand?

Het miezert vanavond, de druppels zijn net niet groot genoeg om echt een regenjas aan te doen, maar het blijft de vraag of de jas het water toch buiten houdt en de warmte binnen. De miezer is goed te zien in het schijnsel van de straatlantaarns of de stadsverlichting zoals etalages en lichtreclames.
Muts op, mijn nieuwe donsjas aan, warme schoenen en een extra t-shirt, want als je lang buiten bent wordt het vanzelf koud. Ik heb weer fotocursus vanavond. En vandaag gaan we naar buiten, de stad in, om te leren hoe we de nacht vast kunnen leggen.
We hebben afgesproken op een hoek in de stad. De een na de ander komt dik aangekleed met fototas en statief aangewandeld. Sommige komen rechtstreeks uit die grote winkel met het statief nog in de doos of met de kleine lichtjes die we mee moesten nemen nog in de verpakking. Mensen kijken op, als ze ons zien staan in de miezer.
De cursus begint. Als eerste worden alle statieven uitgeklapt en camera's erop bevestigd. Keken de mensen al op van die groep in de miezer, nu kijken ze ook echt om.
Nu echt aan de slag, eerst met sluitertijd. Proberen welke sluitertijd een goed resultaat geeft. Lichtjes genoeg om je heen, maar het is lastig om een mooie compositie te maken. Ik ben het niet gewend om zo 's avonds om me heen te kijken. De wereld opnieuw te ontdekken. Intussen blijven sommige mensen nieuwsgierig staan kijken, wat we aan het doen zijn. Het ziet er ook echt zot uit, een stuk of 15 mensen met statief en flinke fotocamera's in het donker, in de miezer op straat.

Daarna is diafragma aan de beurt. Het is nog steeds zoeken naar  de plaatjes. Er zou iets moeten gebeuren bij het spelen met diafragma, maar samen met een aantal andere cursisten kijken we toch zoekend om ons heen, want, wat moet er gebeuren met die foto's? Wat blijkt, kleine lichtjes kunnen in een bepaalde stand sterretjes worden. Nou, dat moeten wij ook kunnen. Twintig foto's verder (en een hoop tijd, want de sluitertijd wordt nu 30 seconden, dus voor elke foto moet je veel geduld hebben en kan je de cursus jongleren starten, ware het niet dat je bang bent dat er een balletje op je camera valt en hij beweegt, dus je foto onscherp wordt, dus dat je weer opnieuw moet beginnen met de foto en dus weer opnieuw start met 30 seconden wachten...) verschijnen ook op onze camera's sterretjes, en dan heb ik het niet over sterretjes op bepaalde plaatsen of die uit de lucht, maar heuse lampjes met straaltjes die samen een ster vormen. In de tussentijd hebben al meerdere mensen mee staan luisteren naar de uitleg van de docent en bijna meegekeken door het schermpje van de camera's.

Vervolgens gaan we echt aan de slag. Niks automatisch scherpstellen, diafragma of sluitertijd zelf laten aanpassen, maar alles zelf instellen. Gave foto's verschijnen met lichtstrepen van fietsers, auto's en bussen, die zelf allemaal niet meer op de foto staan, schimmen van mensen die een tijdje in beeld hebben gelopen, maar geen spoor van de mensen die heel even door het beeld hebben gelopen. Bijna spookachtig is het. Maar erg leuk om te ontdekken en mee bezig te zijn. Ondertussen stopt er een politieauto, wie weet wat al die rare fotograven doen... Of mensen die de stad ingaan, die afvragen of ze iets groots, of een beroemdheid missen.

Als finale gaan we nog spelen met licht. We gaan aan de slag met licht graffiti. Lange sluitertijden, zwaaien of tekenen met lampjes geeft hele leuke, creatieve effecten.

En zo komt er een einde aan weer een inspirerende, maar natte avond.