Alleen met je hart kan je echt zien....

Die uitspraak uit de kleine prins heb ik altijd meer dan waar gevonden. Je vergeet het gedurende de waan van de dag. Maar af en toe kom je weer eens iets tegen wat datzelfde oproept. Onderstaand plaatje kwam via Facebook naar voren.

Anders, maar toch hetzelfde. Maar het liet mij weer bewust zijn van alle mooie, kleine dingen om me heen. 

Die handdoek die zo lekker ruikt, omdat deze heerlijk buiten in de wind is gedroogd. 

Het zonnetje op mijn rug als ik na mijn werk naar huis fiets. 

Het samen met Petra doodmoe op de bank zitten en niks hoeven zeggen. 

Het enthousiasme in mijn lijf als ik weer ideeën voel opborrelen om met de kinderen aan de slag te gaan. 

Samen lekker eten. 

Een geintje uithalen en hard lachen. 

Een kopje thee in het zonnetje. 

Al die dingen, heel gewoon, maar zo bijzonder. Hopelijk kan ik weer een tijdje met die 'glittering eyes' rondkijken in de wereld, voor de waan van de dag me weer in zijn greep heeft.