Jubileum

Nog één nachtje slapen en dan zijn we al weer vijf jaar getrouwd. Ik herinner het me nog goed:
Na school hebben we onze spullen in de auto gelegd en zijn we naar Den Helder gereden.
We hadden een bed en breakfast geboekt. Helemaal schattig en knus achter een boerderij in een oude stal, omgebouwd tot knusse bed en breakfast. 

De eigenaar had speciaal de tweede kamer vrijgehouden, omdat ze vond dat je alle ruimte nodig had als je ging trouwen. Een heel hartelijk en gul gebaar wat alleen maar meer goeds voorspelde voor dit heerlijke weekend.
Een onrustige nacht volgde met draaien van de ene zij naar de andere. Kan iedereen het vinden, is alles wel gezellig, wordt het wel leuk, komt de band, hebben we overal aan gedacht, enz.
Het werd uiteindelijk toch ochtend en het zonnetje kwam voorzichtig door de gordijnen geschenen tegen een uur of zes toen we het echt niet langer meer uithielden in bed. We schuiven door de openslaande deuren even het tuintje in om de zon te verwelkomen, maar schuiven ook weer snel naar binnen, omdat het gewoon koud is.
Ik weet niet meer wat we gedaan hebben om de tijd te doden, maar we zijn de tijd tot het ontbijt om acht uur doorgekomen. Een heerlijk ontbijt met vers gebakken brood, vers geperste jus op een enorm knus servies met een boerenbonten kleedje volgt.

Na het ontbijt kruipt de tijd nog steeds met minuten voorbij.
We besluiten naar het winkelcentrum te lopen, maar behalve het doden van de tijd worden we daar niet wijzer van. Maar weer terug naar de bed en breakfast dan maar. We halen onze pakken uit de andere kamer en gaan ons heel rustig omkleden tot bruidspaar.

Daarna worden we eindelijk opgehaald door de zussen van Petra. Zij rijden ons met een geleende auto naar Nogal Wiedes aan de Dijk van Den Helder waar we met familie en bijna familie lekker lunchen. De zon schijnt stralend vandaag en de helder blauwe lucht lacht ons toe.
Een heerlijke lunch met al deze lieve mensen en zicht op zee volgt. De eerste spanning is er vast af.
Andere genodigden zien we al passeren, want iedereen vangt nog even een glimp van de zon op en strekt nog even de benen na een lange rit van Eindhoven en omgeving naar Den Helder.
We kunnen samen te voet naar het kerkje dat onderaan de dijk ligt. Ondertussen maakt een hoogzwangere Nicole druk foto's van ons vanuit allerlei hoeken.
Bij het kerkje kunnen we alle mensen buiten in het zonnetje ontvangen en naar binnen sturen om een plaatsje uit te zoeken. Het past maar net allemaal binnen.
Het engste komt nu. Met z'n tweetjes naar binnen lopen terwijl iedereen naar je kijkt. Dat daarna al die lieve mensen de hele ceremonie naar jullie tweeën zit te kijken had ik me vooraf niet helemaal gerealiseerd en maakt het erg eng.
Mooie woorden, onze uitgekozen liedjes, allemaal lachen om een grapje en allemaal een traan wegpinken als mijn vader een kwetsbaar lied voor ons zingt. Een beetje ontspanning als de ringen om zijn en alle handtekeningen gezet zijn.
Vele handjes, zoenen en knuffels verder gaat iedereen naar de feestlocatie voor koffie met een gebakje en gaan wij met Nicole foto's maken op vooraf uitgekozen locaties: aan zee, bij de vuurtoren, in het park. Alles met nog steeds dat heerlijke zonnetje en die stralend blauwe lucht en twee stralende snoetjes. Al krijgen die stralende snoetjes langzamerhand steeds blauwere lippen van de kou, want al schijnt de zon stralend, de temperatuur is nog niet optimaal en de zon zakt langzamerhand, dus het wordt ook weer kouder. Maar onze fotograaf is tevreden en heeft mooie foto's kunnen maken, dus we rijden ook naar de feestlocatie.
Wat volgt is een heerlijk buffet waar iedereen naar hartenlust van smult terwijl wij van tafel naar tafel en groepje naar groepje lopen en kletsen met iedereen die ons dierbaar is.
De band komt opbouwen en dan begint het feest pas echt. Iedereen is op de dansvloer te vinden, de muziek is precies goed, voor iedereen wat wils, swingend en rustig, meezingers en onbekender tot Brabant van Guus aan toe die door alle mensen Brabants of Noord-Hollands arm in arm wordt meegezongen. Tussendoor een paar stukjes van onze teams of familie.
Gewoon een top avond waar wij alleen om tien uur en om elf uur en om twaalf uur en om één uur onszelf vertwijfeld afvragen hoe we de avond verder nog vol gaan houden en of we nog niet naar bed mogen....
Maar aan alle fijne en goede dingen komt ook een einde, dus er komt een moment dat de meeste mensen langzamerhand naar huis of hun hotel gaan en wij ook naar bed mogen.
Bij aankomst bij de bed en breakfast staat het hele pad en de keuken en de slaapkamer vol kaarsjes en binnen liggen overal bloemetjes en bloemblaadjes. Helemaal romantisch en lief en attent. Al vonden we al die blaadjes in bed wel iets te attent, want die kriebelde...
Maar natuurlijk niet naar bed voordat we alle kaarten gelezen hebben en de envelopjes geteld. Ik bedoel, slapen na een dag als dit, dat gaat toch haast niet?
Getrouwd en wel lukt het ons toch om iets te slapen en de volgende dag zeer moe, maar ook zeer voldaan en met een heel gelukkig gevoel terug te kijken op een geweldige dag vol bijzondere dingen en lieve mensen...
Morgen gaan we een weekendje naar Haarlem. Een mooie stad om na te genieten van die geweldige dag vijf jaar geleden.