Maandag 10 augustus Naar Fort William, Harry Potter trein

De dag start wederom grijs, maar met een lekker ontbijtje. Auto inpakken en weer op weg naar een nieuwe plek.

We rijden vandaag naar Fort William.

Eerst naar Portree en dan verder langs de Cuillins. Van alle water dat al tijden naar beneden komt gevallen zijn er veel watervalletjes van de bergen. Echt het houdt niet op. Het geeft een heel gaaf gezicht. Door de regen zijn ze slecht te fotograferen helaas.

Het gaat steeds meer regenen, maar dat geeft wel schitterende plaatjes.

Het eerste deel van onze tocht eindigt in Armadale waar we op de Ferry moeten. We zijn te vroeg voor onze reservering, maar ze kijken of ze nog een plekje hebben. Ondertussen genieten wij van het uitzicht.

Na een korte Ferry zijn we aan de overkant in Mallaig. Je merkt meteen dat het hier drukker is, toeristischer. De weg is een stuk breder, maar hij wordt ook meestal weer omzoomd door bomen, hoge bermen en heuveltjes waardoor het uitzicht aan het fototoestel onttrokken wordt, want mooi is het hier zeker, want er zijn flinke bergen.

Na een goed uur komen we in Fort William aan bij het station. We willen kijken of we vanmiddag al met de Harry Potter trein meekunnen. We hadden vorige week geprobeerd om te reserveren, maar dat kon pas weer voor 20 augustus, dus we moesten het met de paar, wisselend in aantal dagkaarten proberen. Vandaar onze poging in de stromende regen. Maar de poging is niet voor niks. We zijn de laatste twee dagplaatsen die mee kunnen.

De  trein zit goed vol. We rijden door een mooi landschap, maar te zien door beregende en beslagen ramen. Vrij snel komen we over de brug die voorkomt in de films van Harry Potter. Voorbij voor je er erg in hebt, maar hij is ook gewoon lelijk. Ach, je hebt zo een voorstelling. Vrij snel daarna een korte stop in de nog steeds stromende regen. En weer door, maar niet voor lang. De trein komt tot stilstand. En er gebeurt niks.

Na een tijdje komt er een meneer langs die zegt dat we terugrijden, want er is een stuk spoor weggespoeld. Eerst denken we dat het een grapje is, maar het is echt zo. Tot zo ver onze lange rit.

Ik zorg nu dat ik in de gang sta on zo door het open raam foto's te kunnen maken van het mooie land in de stromende regen.

Alle rivieren en watervallen zijn echt woest, met schuimkoppen en bruin van het zand. Overal staat water en overal staat het water hoog.

Na een tijdje stoppen we op een klein stationnetje en wordt de locomotief naar voren verplaatst. Hij heeft alle kracht nodig blijkbaar. We wachten hier voor ons gevoel onnodig en heel erg lang. Zeker een uur. Maar gelukkig vertrekken we op een gegeven moment en kunnen we toch nog een foto maken van 'de' brug.

Zo komen we eerder dan verwacht, maar uiteindelijk later dan na de verandering gehoopt weer terug in Fort William. Een super service van de organisatie is wel dat we het volledige bedrag van de kaartjes terugkrijgen terwijl we eigenlijk alles gezien hebben wat we wilden.

Nou ja, dan trakteren we onszelf maar een keer op de Mc Donalds. In de nog steeds stromende regen...