We besluiten onze fietsbenen en fietsbillen rust te geven en naar Wildlands Emmen te gaan. Dat stond op ons verlanglijstje voor deze dagen. Het is wel twee uur rijden, maar van thuis uit drie uur, dus toch een stuk dichterbij. En ach, wat is twee uur...
Het weer richting Emmen wordt er niet echt beter op en met onze zonnige uitrusting hebben we het best koud, maar kniesoor die daar op let.
Als we in Emmen zijn belanden we in een file van auto's die schijnbaar allemaal naar Wildlands willen en daarvoor veel moeite doen om hun plekje in de file te behouden of vooral zo kort mogelijk te maken. Maar het rijdt en we komen er. Van alle kanten komen mensen aangestroomd, dus ook voor de ingang staan drommen mensen die hun plekje met ellebogen en kinderwagens op je enkels verdedigen.
Al met al allemaal een prettig en verwelkomend begin....
Ook in de dierentuin blijft die verdediging van kracht en moet je als bescheiden mens behoorlijk wat geduld tonen. Maar goed, je komt voor de dieren. Als je rondloopt vraag je je af of het hier nou een grote speeltuin of een dierentuin is, want overal staan grote bouwwerken om op of in te klimmen en te spelen, terwijl op de achtergrond ook mooie dieren te zien zijn.
Al met al zijn we al snel klaar met de drukte en de duwende mentaliteit. We snellen door het park en zien de meeste dieren, maar staan na ruim een uur weer buiten. Met een paar mooie plaatjes, maar ook wat ontgoocheld door de teleurstelling. Dit was duidelijk niet onze dierentuin.
De vlinders waren het mooiste stukje.
En om deze olifant konden we wel lachen.
Otters doen het altijd goed bij ons.
Deze giraf knipoogde naar ons.
En van deze reiger in het pinguïn verblijf werden we ook vrolijk.
Teleurgesteld rijden we naar Zwolle waar we ons warmend in de zon door de prettige oude stad lopen en lekker wat eten in een lunchroom. Dit maakt veel goed.
Met weer wat goede moed rijden we terug naar onze caravan en zitten nog een behoorlijke tijd in het zonnetje.
Het leven is echt wel goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten